The effects of a communication and conflict resolution skill training program on sociotropy levels of university students

Kuram ve Uygulamada Egitim Bilimleri

Volumn 9, Issue 2, 2009, Pages 787-797

  Karahan, T Fikret ^a  

^a ONDOKUZ MAYIS UNIVERSITY   (Turkey)

Author keywords

Communication and conflict resolution skill training program; Sociotropy; University student

Indexed keywords

EID: 72549096072     PISSN: 13030485     EISSN: None     Source Type: Journal    
DOI: None     Document Type: Article

References (64)

1. Alford, B. A., & Gerrity, D. M. (2003).The specifity of sociotropy-autonomy personality dimensions to depression and anxiety. Journal of Clinical Psychology, 59(10), 1069-1075.
2. Allen, N. B., Horne, D.J. L., & Trinder, J. (1996). Sociotropy, autonomy, and dysphoric emotional responses to specific classes of stress: A psychophysiological evaluation. Journal of Abnormal Psychology, 105(1), 25-33.
3. Bagby, R. M., Gilchrist, E. J., Rector, N. A., Dickens, S. E., Joffe, R. T, Levitt, A. et al., (2001). The stability and validity of the sociotropy and autonomy personality dimensions as measured by the revised personal style inventory. Cognitive Therapy and Research, 25(6), 765-779.
4. Beck, A. T. (1983). Cognitive therapy of depression: New perspectives. P.J. Clayton, & J. E. Barrett (Eds.), Treatment of depression: Old controversies and new approaches (pp. 265-290). New York, NY: Raven.
5. Beck, A. T., Epstein, N., Harrison, R. P., & Emery, J. (1983). Development of the Sociolropy-Autonomy Scale: A measure of personality factors in psychopathology. U.S.A. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
6. Breunlin C. D., Bryant-Edwards,T. L., & Hetherington, J. S. (2002). Conflict resolution training as an alternative to suspension for violent behavior. The Journal of Educational Research, 61(95), 349-357.
7. Bruch, M. A., Rivet, K. M., Heimberg, R. G., Hunt, A., & McIntosb, B. (1999). Shyness and sociotropy: Additive and interactive relations in predicting interpersonal concerns. Journal of Personality, 67(2), 373-406.
8. Büyüköztürk, Ş. (2003). Sosyal bilimler için veri analizi el ktabi (3. basim). Ankara: Pcgem A Yayincihk.
9. Carter, C. C. (2002). Conflict resolution at school: Building compassionate communities. Social Alternatives, 21(1), 49-52.
10. Carver, C. S., & Scheier, M. F. (1994). Situational coping and coping dispositions in a stressful transaction. Journal of Personality and Social Psychology, 66(1), 184-195.
11. Clark, D. A., Steer, R. A., Beck, A. T., & Ross, L. (1995). Psychometric characteristics of revised Sociotropy and Autonomy Scales in college students. Behaviour Research and Therapy, 33(3), 325-334.
12. Connor-Smith, J. K., & Compas, B. E. (2002). Vulnerability to social stress: Coping as a mediator or moderator of sociotropy and symptoms of anxiety and depression. Cognitive Therapy and Research, 26(1), 39-55.
13. Cunningham, C. E. (1998). The effect of primary division, student-mediated conflict resolution on play ground aggression. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 39(5), 653-662.
14. Cüceloǧlu, D. (1995). İnsan insana (9. baski). İstanbul: Remzi Kitabevi.
15. Çaǧdaş, A. (2002). Anne-baba-çocuk iletişimi. Ankara: Nobel Yayin Daǧitim.
16. Çoban, R. (2002). The effect of conflict resolution training program on elementary school students' conflict resolution strategies. Yayimlanmamiş yüksek lisans tezi, Orta Doǧu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
17. Deutsch, M. (1994). Constructive conflict resolution: Principles, training and research. Journal of Social Issues, 50(1), 13-32.
18. Dökmen, Ü. (1995). İletişim çatiş malari ve empati (2. baski). İstanbul: Sistem Yayincilik.
19. Durant, R. H., Barkin, S., & Krowchuk, P. D. (2001). Evaluation of a peaceful conflict resolution and violence prevention curriculum for sixth-grade students. Journal of Adolescent Health, 28(5), 386-393.
20. Dysinger, B.J. (1993). Conflict resolution for intermediate children. School Counselor, 40(4), 301-308.
21. Egan, G. (1975). Psikolojik danişmaya giriş: Kişilerarasi ilişkiler kurmada ve kişisel yardim hizmetini vermede sistematik bir model (Editör: F. Akkoyun). Ankara: Form Ofset.
22. Folkman, S., Lazarus, R. S., Gruen, R. J., & DeLongis, A. (1996). Appraisal, coping, health status, and psychological symptoms. Journal of Personality and Social Psychology, 50(3), 571-579.
23. Gazda, G. M. (1982). Basic approaches to group psychotherapy and group counseling (3rd ed.). Illinois, IL: Charles C. Thomas Publishers.
24. Gordon, T. (1998). Etkili öǧretmenlik eǧitimi (Editör: Birsen Özkan, 4. basim). İstanbul: Sistem Yayincilik.
25. Gordon, T, & Sands, J. G. (1998). Etkili anne baba eǧitiminde uygulamalar (çeviren: Birsen Özkan, 3. basim). İstanbul: Sistem Yayincilik.
26. Hamer, J. R., & Bruch, A. M. (1997). Personality factors and inhibited career development: Testing the unique contribution of shyness. Journal of Vocational Behavior, 50(3), 382-400.
27. Hazaleus, S. L., & Deffenbacher, J. L. (1986). Relaxation and cognitive treatments of anger. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 54(2), 222-226.
28. Hortaçsu, N. (1997). İnsan ilişkileri. Ankara: İmge Kitabevi.
29. Kabakçi, E. (2001). Üniversite öǧrcncilerinde sosyotropik/otonomik kişilik özelliklcri, yaşam olaylari ve depresif belirtiler. Türk Psikiyatri Dergisi, 12(4), 273-282.
30. Karahan, T. F. (2006a.). Bir İletişim ve Çatiş ma Çözme Beceri Eǧitimi Programi'nin üniversite öǧrencilerinin çatişma çözme beceri düzeylerine etkisi. Eǧitim Araştirmalari, 6(22), 150-158.
31. Karahan, T. F. (2006b). Bir İletişim ve Çatişma Çözme Beceri Eǧitimi Programi'nin üniversite öǧrencilerinin güvengenlik düzeylerine etkisi. Uludaǧ Üniverditesi Eǧitim Fakütltesi Dergisi, 18(2), 217-230.
32. Karahan, T. F. (2008). Bir İletişim ve Çatişma Çözme Beceri Eǧitimi Programi'mn ünivcrsite öǧrencilerinin sosyal beceri düzeylerine etkisi. Ankara Üniversitesi Eǧitim Bilimleri Faküllest Dergist, 41(2), 169-186.
33. Kavalci, Z. (2001). Çatişma çözme becerileri eǧitimi programmin üniversite ögrencilerinin çatişma çözme biçimlerine etkisi. Yayimlanmarmiş yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsu, Ankara.
34. Kiliçci, Y. (1988). Kendini-kabul envanteri genç yetişkin ve ergen formlari uygulama klavuzu. Ankara: Hacettepe Üniversitesi. Yayimlanmamiş araşlirma raporu.
35. Kilmann, H. R., & Thomas, K. W. (1977). Developing a forced-choice measure of conflict handling behavior: The mode instrument. Educational and Psychological Measurement, 37, 309-317.
36. Kolts, R. L., Robinson, A. M., & Tracy, J. J. (2004). The relationship of sociotropy and autonomy to post traumatic cognitions and PTSD symptomatology in trauma survivors. Journal of Clinical Psychology, 60( 1), 53-63.
37. Krause, E. D., Robins, C. J., & Lynch, T. R. (2000). A mediational model relating sociotropy, ambivalence over emotional expression, and disordered eating. Pschology of Women Quarterly, 24, 328-335.
38. Kuş, M. (2007). Çatişma çözümü eǧitimi programinm Anadolu Lisesi düzeyindeki bir grup öǧrencinin çatişatişma çözme davramşiarma etkisinin incelenmesi. Yayimlanmamiş yüksek lisanstezi, Yildiz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
39. Lane-Garon, S. P. (2000). Practicing peace: The impact of a school-based conflict resolution program on elementary students. Peace and Change, 25(4), 467-482.
40. Lynch, T. R., Robins, C. J., & Morse, J. Q. (2003). Couple functioning in depression: The roles of sociotropy and autonomy. Journal of Clinical Psychology, 59(12), 1349-1359.
41. McBride, C, Baccbiochi, J. R., & Bagby, R. M. (2005). Gender differences in the manifestat ion of sociotropy and autonomy personality traits. Personality and Individual Differences, 38, 129-136.
42. Narduzzi, K. J., & Jackson, T. (2002). Sociotropy-dependency and autonomy as predictors of eating disturbance among Canadian female college students. The Journal of Genetic Psychology, 163(4), 389-401.
43. Nelson-Jones, R. (1986) Human relationship skills. Norwich: Typeset by Paston Press.
44. Öztürk, M. O. (2002). Ruh saǧhǧi ve bozukluklari (9. basim). Ankara: Feryal Matbaasi.
45. Patterson, C. H. (1969). Relationship counseling and psychotherapy. New York: Harper and Row, Publishers Inc.
46. Peplau, L. A., & Perlman, D. (1982). Perspectives on loneliness in Peplau and Perlman loneliness: A source book of current theory. Research and therapy. New York: Wiley Tnlercience.
47. Ptacck, J.T., Smith, R. E., & Zanas, J. (1992). Gender, appraisal and coping: A longitudinal analysis. Journal of Personality, 60(4), 747-770.
48. Richter, J., & Richter, G. (1991). Perceived parental rearing, depression and coping behavior: A. pilot study in psychiatric patients. Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology, 26(2), 75 -79.
49. Sandy, S. V., & Boardman, S. K. (2000).The peaceful kids conflict resolution program. The International Journal of Conflict Management, 11(4), 337-357.
50. Sari, S. (2005). İlkögretim 5. sinif öǧrencilerine çatişma çzümü becerilerinin kazandirilmasinda, akademik çelişki deǧer çizgisi ve güdümlü tartişma yöntemlerinin etkisi. Yayimlanmamis yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
51. Savaşir, I., ve Şahin, N. H. (1997). Bilişsel- davranişçi terapilerde deǧerlendirme: Sik kullanilan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneǧi Yayinlari.
52. Selçuk, Z. ve Güner, N. (2000). Sinif içi rehberlik uygulamalari. Ankara: Pegem A Yayincilik.
53. Stevahn, L., & Johnson, D. W. (1997). Effects on high school students of conflict resolution training integrated into English literature. Journal of Social Psychology, 137(3), 302-311.
54. Sünbül, D. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk eǧitirn prograrminin ortaöǧ-retim 9. sinif öǧrencilerinin çaltşma çözme becerileri, öfke konirolü ile özsaygi düzeyleri üze rindeki etkisinin incelenmesi. Yayimlanmarmş yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eǧitirn Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
55. Stevens, J. A. (1997). Utangaçiǧinizi yenin, düşünce tarzinizi deǧistirin, yaşaminizi deǧistirin (Çeviren: G. Tümer). Ankara: HYB Yayinicilik.
56. Şahin, N. H., Ulusoy, M., & Şahin, N. (1993). Exploring the sociotropy-autonomy dimensions in a sample of Turkish psychiatric inpatients. Journal of Clinical Psychology, 49(6), 751-764.
57. Şahin, N., Ulusoy, M., & Şahin, N. (2003). Exploring the sociotropy-autonomy dimensions in a sample of Turkish psychiatric inpatiens. Joarnal of Clinical Psychology, 59(10), 1055-1068.
58. Taştan, N. (2004). Çatişma çözme ve akran arabuluculuǧu eǧitimi programlarinin ilköǧretim 6. simf öǧrencilerinin çatişma çözme ve akran arabuluculuǧu becerilerine etkisi. Yayimlanma-miş doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
59. Ural, A. ve Kiliç, I. (2005). Bilimsel araştirma süreci ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Detay Yayincilik.
60. Uysal, Z. (2006). Çatişma çözme eǧitim programinin ortaögretim dokuzuncu sinif düzeyindeki ögrencilerin çattşma çözme becerilerine etkisi. Yayimlanmamiş yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
61. Whirter, Mc J. ve Voltan-Acar, N. (2000). Ergen ve çocukla iletişim. Öǧretme, destekleme ve çocuk yetiştirme sanati. Ankara: US-A Yayincilik Lid. Şti.
62. Voltan-Acar, N. (2001). Grupla psikolojik danişma ilke ve teknikleri (Geliştirilmiş 3. basim). Ankara: Nobel Yaym Daǧitim.
63. Voltan-Acar, N. (2002). Grupla psikolojik danişnada altştirmalar ve deneyler. Ankara: No bel Yayin Daǧitim.
64. Zengin, F. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk egitim programinin ilkögretim 4.-5. smif ögrencilerinin çatisma çözüm stilleri ve atilganlik becerileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Yayimlanmamiş yüksek lisans lezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eǧitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.