Genotype-environment interaction and phenotypic stability analysis for grain yield of durum wheat in the Central Anatolian region

Turkish Journal of Agriculture and Forestry

Volumn 29, Issue 5, 2005, Pages 369-375

  Akçura, Mevlüt ^a   Kaya, Yüksel ^a   Taner, Seyfi ^a  

^a Bahri Dagdas International Agricultural Research Institute   (Turkey)

Author keywords

Durum wheat; Grain yield; Stability; Triticum turgidum var. durum Desf.

Indexed keywords

CLIMATE CHANGE; ENVIRONMENTAL IMPACT; GEOGRAPHICAL REGIONS; GRAIN (AGRICULTURAL PRODUCT); MATHEMATICAL MODELS; REGRESSION ANALYSIS; SENSITIVITY ANALYSIS; VEGETATION;

DURUM WHEAT; GENOTYPE-ENVIRONMENT INTERACTION; GRAIN YIELD; LINEAR REGRESSION TECHNIQUES; PHENOTYPIC STABILITY ANALYSIS; REGRESSION COEFFICIENT; TRITICUM TURGIDUM VAR;

AGRICULTURE;

CROP YIELD; GENOTYPE-ENVIRONMENT INTERACTION; WHEAT;

ANATOLIA; EASTERN HEMISPHERE; EURASIA; TURKEY; WORLD;

MELEAGRIS GALLOPAVO; TRITICUM AESTIVUM; TRITICUM TURGIDUM; TRITICUM TURGIDUM SUBSP. DURUM;

EID: 25444517083     PISSN: 1300011X     EISSN: None     Source Type: Journal    
DOI: 10.3906/tar-0411-7     Document Type: Article

References (26)

1. Ali, N., F. Javidfar and Y. Mirza. 2003. Selection of stable rapeseed (Brassica napus L.) genotypes through regression analysis. Pak. J. Bot. 35: 175-183.
2. Allard, R.W. and A.D. Bradshaw. 1964. Implications of genotype- environmental interactions in applied plant breeding. Crop Sci. 4: 503-507.
3. Altay, F. 1987. Kişlik buǧdaylarda verim stabilitesi. Türkiye Tahil Simpozyumu Bursa 1987. s. 431-442.
4. Akçura, M., E. Özer and S. Taner. 2004. Stability analyses for grain yield of triticale genotypes. Bitkisel Araştirma Dergisi 1: 25-31.
5. Ayranci, R., M. Akçura, Y. Kaya and S. Taner. 2004. Orta Anadolu kurak şcartlarinda bazi kişlik arpa genotiplerin tane veriminin stabilitesi. Bitkisel Araştirma Dergisi 1: 11-16.
6. Becker, H.B. and J., Leon. 1988. Stability analysis in plant breeding. Plant Breed. 101: 1-23.
7. Bozoǧlu, H. and A. Gülümser. 2000. Kuru fasulyede (Phaseolus vulgaris L.) bazi tarimsal özelliklerin genotip çevre interaksiyonlari ve stabilitelerinin belirlenmesi üzerine bir araştirma. Turk. J. Agric. For. 24: 211-220.
8. Crossa, J. 1990. Statistical analysis of multilocation trials. Adv. Agron. 44: 55-85.
9. Demir, I. and I. Turgut, 1999. Genel Bitki Islahi Ege Üniv. Zir. Fak. Yay. No: 496, s.138. Izmir.
10. Doǧan, R. and M. Ayçiçek. 2001. Bazi ekmeklik buǧday çeşitlerinin Bursa koşcullarindaki adaptasyon ve stabilite yeteneklerinin belirlenmesi üzerinde bir araştirma, Uludaǧ üniv. Zir. Fak. Derg. 15: 59-67.
11. Eberhart, S.A. and W.A. Russell. 1966. Stability parameters for comparing varieties. Crop Sci. 6: 36-40.
12. Finlay, K.W. and G.N. Wilkinson. 1963. The analysis of adaptation in a plant-breeding programme. Aust. J. Agric. Res. 14: 742-754.
13. Hebert, Y., C. Plomion and N. Harzic. 1995. Genotypic x environment interaction for root traits in maize as analysed with factorial regression models. Euphytica 81: 85-92.
14. Kara, Ş.M. 2000. Bazi ekmeklik buǧday genotiplerinde adaptasyon ve stabilite analizleri. Turk. J. Agric. For. 24: 413-419.
15. Korkut, K.Z. and I. Başer. 1993. Ekmeklik buǧdayda genotip x çevre interaksiyonu ve tane veriminin stabilitesi üzerine araştirmalar. T.Ü. Zir. Fak. Der. 2: 63-68.
16. Lin, C.S., M.R. Binns and L.P. Lefkovitch, 1986. Stability analysis: Where do we stand? Crop Sci. 26: 894-900.
17. Mart, D. and E. Anlarsal, 2001. Çukurova koşullarinda nohutta (Cicer arietinum L.) bazi önemli özellikler yönünden genotip x çevre interaksiyonlari ve uyum yeteneklerinin saptanmasi üzerine bir araştirma. Türkiye 4. Tarla Bitkileri Kongresi, 17-21 Eylül 2001, Tekirdaǧ, s. 321-326.
18. Pinthus, M.J. 1973. Estimates of genotypic value: a proposed method. Euphytica 22: 345-351.
19. Romagosa, I. and P.N. Fox. 1993. Genotype-environment interactions and adaptation. In Plant Breeding: Principles and Prospects (Eds: M.D. Hayward, N.O. Bosenmark and Romagosa) pp. 373-390. Chapman and Hall.
20. SAS Institute. 1999. SAS/STAT user's guide. 8. Version. SAS Institute Inc. Cary. NC.
21. Sing, R.K. and B.D. Chaudhary. 1979. Biometical methods in quantitative genetic analysis. Kalayni Publishers, New delhi, 304 p.
22. Tesemma, T., S. Tsegaye, G. Belay, E. Bechere and D. Mitiku. 1998. Stability of performance of tetraploid wheat landraces in Ethiopian highland. Euphtytica 102: 301-308.
23. Ülker M., F. Sönmez and V. Çftçi. 2001. Kişlik arpanin verim ve bazi karakterlerinde adaptasyon ve stabilite analizi.Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg. 32: 25-32.
24. Wachira, F., N.G. Wilson, J. Omolo and G. Mamati. 2002. Genotype x environment interactions for tea yields. Euphytica 127: 289-296.
25. Yildirim, M.B., C.F. Çlişkan and Y. Arshad. 1992. Farkli stabilite parametreleri kullanarak bazi patates genotiplerinin çevreye uyurn yeteneklerinin belirlenmesi. Turk. J. Agric. For. 16: 621-629.
26. Yilmaz, G. and M.E. Tuǧay. 1999. Patateste çeşit x çevre etkileşimleri I. Stabilite parametreleri yönünden irdeleme. Turk. J. Agric. For. 23: 97-105.